Moskova, 25-28 Ağustos: Karşı-devrimciler Moskova Devlet Konferansı’nda buluştu
General Kornilov (önde), 1917
Kerensky’nin “yüce önder” olduğu bir “kan ve demir” hükümetinin arkasında Rusya’daki tüm karşı-devrimci güçleri bir araya getirmek için toplanan Moskova’daki konferansa Rusya’nın elit yönetici sınıfından yaklaşık 2500 temsilci katıldı.
Sovyetlerin Merkez Yürütme Komiteleri’nden konferansa katılan Menşevikler Heyeti ve Sosyalist Devrimciler, Kerensky sahneye çıktığında onu alkışladılar. Bolşevikler, konferansa katılmaya niyetliydiler ancak; karşı-devrimci yapısı ve programı nedeniyle boykot ettiler. Lakin Menşevikler ve Sosyalist Devrimciler liderleri, bir Bolşevik’in salonu terk etmesine engel olarak Bolşeviklerin tüm Sovyet heyetlerinin dışında kalmasına mâni oldular.
Salonun sağ kanadını Monarşi destekçileri, ruhban sınıfı, kırsaldaki ve ordudaki eski tiranlar ile Karayüzler’in (Çar yandaşı, aşırı sağcı-gerici çok sayıda grubun ortak hareketi) taraftarları süslemekteydi. Bu öğeler Şubat Devrimi’nden itibaren politik olarak gizlenmekteydi ama şimdi, kitleleri kanla bastırma heveslerini açıkça haykırmaya can atıyorlardı. Konferansın “sol” kanadında Menşevikler ve Sosyalist Devrimciler vardı ve kendilerine konuşma fırsatı verildiğinde ise; sağcı-gerici elitlere kendilerini sevdirme amacıyla kitlelerin barış ve sosyalizm için çabalarını reddedip, Geçici Hükümet’i ve politikalarını övdüler.
Kerensky sahneye çıktığında monarşi yanlılarını memnun etmek için “cumhuriyet”e dair herhangi bir referansı konuşmasının dışında bıraktı. Bunun yerine, Kerensky Bolşeviklerin isimine atıfta bulunmadan, onların olduğu “hayali” bir yöne doğru yumruğunu sallamaya başladı ve hükümete karşı herhangi bir direnişin “demir ve kanla bastırılacak” olduğunu söyleyerek tehdit savurdu. Bu tehditte tüm konferansta yoğun bir alkış patlak verdi, alkışlayanlara Menşevikler ve Sosyalist Devrimciler de dâhildi.
Bununla birlikte Kerensky sadece Bolşevikler ve devrimci kitlelerin tabandan gelen tehlikesinden korkmuyordu, ayrıca Kornilov’un temsil ettiği aşırı sağın üzerine binmesi tehdidi ile de yüzleşiyordu. Buna bağlı olarak Kerensky konferansın sağ kanadına yönelik bir uyarıda bulundu: “Bana herhangi bir ültimatom vereni, her kim olursa olsun, yüce gücün iradesine nasıl boyun eğdireceğimi bilirim ve benim için yüce gücün iradesi, yüce önderdir.” Bu tehdit daha sessiz alkışlarla karşılandı ve alkışlar salonun daha çok sol tarafıyla sınırlıydı.
Kornilov’un Moskova’ya girişi ortaçağdan kalma bir seremoni gibiydi. Kornilov’un treni istasyonda durunca; kılıçlarını çekmiş, kırmızı cübbeli Türkmen muhafızlar çarı karşılıyormuşçasına platforma atladı ve merasim düzeni aldı. Sonrasında Kornilov tam takım üniformasıyla trenden çıktı ve çiçek yağmuruyla selamlandı.
Kornilov sonrasında Başpiskopos Platon sahneye çıktı: “Bu platformdan Rusya’ya şunu söylemek için buraya çıktım: Dertlenme, benim canım. Korkma, benim özüm. Rusya’nın kurtuluşu için bir mucize gerekirse; o vakit kilisesinin dualarının cevabı olarak Tanrı bu mucizeyi gerçekleştirecektir.” Bununla birlikte başpiskopos önceki konuşmalarında “dil kaymasıyla bile olsa tanrı kelimesini duymadığı”ndan yakınarak konferansın sol kanadını eleştirdi.
Konferansta bahsedilen parti; konuşmalardan ve tartışmalardan muaf, iki ay boyunca iktidarda olacak bir partiydi. Anlaşılan oydu ki; eski rejimin temsilcileri Bolşevikleri yok sayıyordu.
Bütün o gürültülü alkışlara rağmen Kerensky’nin ülkedeki tüm karşı-devrimci güçleri birleştirme girişimi kaosla ve başarısızlıkla sonuçlandı. Karşı-devrimciler Devlet Konferansı’nda Kerenksky’e ve Kornilov’a coşkuyla tezahürat yaparken; Moskova işçileri arasında, 400.000’den fazla işçinin katılımıyla büyük bir genel grev başladı. Daha sonra yayınlanan bir Sovyet ansiklopedisinin verisine göre; grev ve kitle buluşmaları eş zamanlı olarak Kiev, Kharkov, Yekaterinburg, Vladimir, Saratov ve Nijniy Novgorod’da vuku buldu.
Temel kaynak olarak World Socialist Web Site kullanılmakla birlikte bazı düzenlemeler yapılmıştır.
